Proloog!

"Ik ben een reus",zei de reus.
"Ik ben een mier",zei de mier.
"Ik zag wel dat jij een mier bent", zei de reus.
"Ik dacht dat jij een stuk schoen was", zei de mier.
"Soms moet je afstand nemen om het geheel te zien", zei de reus.

2 uur later dan verwacht kwam de mier aan. Zij opent de deur en zegt meteen: "ow wauw, zeg maar niets meer, het straalt al van je gezicht af." Het begin was mooi. Wat daarna kwam, was een nog groter geluk. In een korte tijd volgde de mier een cursus zweven voor gevorderden.

Na zon kwam echter regen. Het is de zon die ons warmt, maar het is de regen die ons doet genieten van de zon. Het is niet in de Sahara dat men intens blij is met de zon, maar in het land van de regen. Ook bij de man uit regenland bestaat het risico dat hij liever de zon niet had gekend. Het verlangen naar de warmte kan soms zo groot worden dat het destructief wordt. Een wankeling treedt in de tred van de mier en het lijkt of hij nog maar op drie pootjes loopt.

Als ook binnen de kolonie de druk op de mier steeds verder wordt opgevoerd, begeven nog twee pootjes van de mier het. De mier vraagt zich af hoe hij ooit weer moet lopen met slechts 1 pootje.

Het is de mierenmedestander die ingrijpt met de woorden:"Lieve mier, jij bent mij zo dierbaar. Ik maak mij zorgen om jou. Ik geef je de liefde die je nodig hebt. Leun maar op mij. Het lijkt dan net of je weer 2 pootjes hebt."

Dan komt de mierenmoeder die zegt: "Lieve mier, jij bent mij zo dierbaar. Elke weg die je gaat is goed. Ik heb vertrouwen in je. Laat mijn vertrouwen jou tot steun zijn.i Het lijkt dan net of je weer 3 pootjes hebt."

Nog enigszins wankel op 3 pootjes ontmoet de mier een medemier uit de kolonie. In een goed gesprek, spreekt die: "Lieve mier, jij bent mij zo dierbaar. Zie wat er gebeurt. Het ligt niet aan jou, maar aan de situatie. Maak nu gebruik van de situatie. Ontdek dat alles kan en je zult weer zweven. Laat dat inzicht als een pootje zijn. Het lijkt dan net of je weer 4 pootjes hebt."

Vervolgens ziet de mier een mierenmaatje. Ook deze spreekt tegen de mier: "Lieve mier, jij bent mij zo dierbaar. Ik ken de worsteling die jij meemaakt. Oordeel nu niet en laat het gebeuren. De zon waar jij zo naar verlangt die komt weer terug. Ik schenk je kennis dat als een pootje kan zijn. Het lijkt dan net of je weer 5 pootjes hebt."

Het is de mierenmentor die de mier dan ook nog vertelt: "Lieve mier, jij bent zo dierbaar. Als je een pootje te lang en te zwaar belast, dan zal het ooit breken. Dat zegt echter niets over de kwaliteit van het pootje. Je hebt altijd mieren geïnspireerd. Laat mij nu jou inspireren. Hij die kan zweven, heeft geen pootjes nodig. Vertrouw daarop, maar gebruik thans die inspiratie als pootje. Het lijkt dan net of je weer 6 pootjes hebt."

Als de mier terug in de kolonie keert, beseft hij dat hij meer moet doen met zijn geleerde lessen over liefde, vertrouwen, kennis, inzicht en inspiratie.

In vrede met zichzelf verlaat de mier de kolonie en trekt de weide wereld in.

"...Soms moet je afstand nemen om het geheel te zien", zei de mier.